Kendimizden Bile Gizli Gizli

//Kimse
Ama
Kimselerin bilmediği
Hatta
Kendimizden bile gizli gizli...//

Kırık kalemlerimizle
Ağıt olduk
Yazdık
Çizdik
Karaladık
Çığlık çığlığa kağıtları
Üstelik
Öyle bir dil ki
Kelimelerin
Mısraların hepsi özgün
Tüy kadar hafif
Uçan balon kadar
Özgür...

İnanıyorum
Şimdi
Hiçbiri pişman değil...

Bir gün
Akrebin kuyruğunda
Puhu gözünde gizlenenler
Kapı altından
Yan odaya postalananlar
Yıllarca cepte taşınanlar
Semaya uçurulanlar
İpek bohçalarda
Başucu kitabı yapılanlar
Kara kutulara mıhlanıp
Dağlara kaldırılanlar
Çıkıverdi dilimizin altından
Saklanmaktan...

Ellerdeki tek kibrit
Bakışlarımızla yanar
Kağıtlar tutuşur
Renkli bir resim
Kızarır önce
Sonra siyaha döner
Aynı anda bir yürek yanar
Diğeri
Belki!
Belki de
Çok uzaklarda kanar...


Bir saniyede saç renk değiştirir mi?

Gördü
Tüm aynalar gördü
Ve
Birden
Boyunları büküldü...

Olanların hepsi
Gözlerin
Dudakların rengini
Ellerinin sıcaklığını
Unutamadık diye değil mi?

Dört döndü Azrail etrafta
Namussuz bir aşk
Yine
Tek kurşunla
Tereddütsüz vuruldu...

//Kalemlerimizi kırdılar
Kağıtlarımızı yırttılar
Zorla
Zorla
Çıkarttılar
Yoldan...

...Kırmayacaklardı...
......Yırtmayacaklardı...


Kimselerin
Bilmesini
Biz mi istemiştik ki?...//