Kervan...

Sarhoş bir akşamın kucağında ninni gibi zaman
Tedariksiz sevdaların koynunda aç bir yürek
Ve akıp giden bir avuç gözyaşı sonrasında
Yalana adanan koca bir ömür bırakır ardında
Bir tek söz vardır artık geride
Yarına bir umut bırakmak mucize gibi yaşamda...




Bir ömür üzerine yazılır tüm senaryo
Oyuncusuz bir yarının nasırlı düşünceleriyle
Sabaha bir isyan doğursa da zaman
Ve ardına serpse de acı tohumunu
Ne fayda yürekte bitmiştir artık yalnızlık soysuzu...




Sıkışır kalır kelimeler dudak arasında
Ve kendinden geçmiş iki sözcük dökülüverir
Ne olduğunu anlamadan
Aynalarda sahte yüzler
Geçmişe dair özlü sözler

Yalan...

Bir de sefil bir yaşamın ahlaksız senfonisi
Kulaklarda çınlar...






Gözlerinden geçtim yine bu gece
Ellerinden içtim susuzluğu
Ve senden geçtim bu gece
Verilen bütün sözler yarım
Çekilen tüm acılar yalan
Ve aldığım nefes sen oldukça haram
Verdiğim can sayılır mı sevaptan...





Ve mültecisi olduğum gözlerin geçer uzaklardan
Gül damlası düşer ateş dolu yurduma
Birde soytarı ezgiler ilişmiş devrik cümlelerimin diline
Ben ağlıyorum kervan geçiyor yurdumdan
Ben ağlıyorum dilimden dökülüyor kelimeler
Diyor şair;
?Kervan hızla gidiyor
Uzaktaki kentime
Söyle anne ve babaya
Yol gözleyen sevgiliye
Geleceğim
O gün gelecek...?