Kifayetsiz Masallar/ Suskunluk

/Munis kediden öykünen bir ruhla,
Gereksizce yakama yapışan bir naifliğin kurbanıyım ya bu gün
Susmayı kendime ar addediyorum./


I.


Ellerinin dokunmaya korktuğu her yerden hüzün damlıyor,
Gecenin soğuğundan yakınan bir çiy tanesi gibi...
Kırılacak kelimeler kalmadıysa bağrında,
Hınca hınç dolu bir buluta
Avazın yettiğince bağırmanın da bir anlamı kalmıyor.

Gece üşüyor sevdiğim...
Gece;
Kapayamadığı gözkapaklarının öfkesini doğmaya meyilli günden çıkarıyor.

Dökülecek yaprağın bile kalmadığı kıştan bozma bir mevsimde
Mevzisinde ölümü solumaya yeminli bir militan kadar
Soğukkanlı bakıyorum geçmişe.

Sevgisizlikten ölmüş kadınlar geçiyor zihnimden bir bir kortej eşliğinde,
Nedensiz yere yine anneme üzülüyorum...


II.

Adımımı attığım mezbelelikte beliriyor gömdüğümü sandığım suret,

Dilimde bir salâvat,
Dilimde,
Kırkların ruhuna bin bir dua

Üçler, beşler, yediler aşkına...

Ey Rab;

Gönül gözü kapalı beşerin şerrinden sığındığım adında
Yoksulluğuma ağlıyorum.


III.


Ölüm, o rengi soluk sokağın köşesinden dönünce
Eşiğime yüz sürecekmiş gibi bir his var içimde___ki
İçimde yüzlerce kadın gülüyor,

Arsızlık densizlikle aynı mezhepte...

Bed bir sonbaharın paçasından akan riyakârlık kadar
Alışıla gelmiş bir ihanet uğulduyor kulaklarımda,
Ruhumdan ruhuna devredecek hiçbir azap kalmıyor geride.

Geçmişimi
Geleceğime kurban veriyorum.

Yeni doğan her gün,
Gözlerimle kutsansın bundan sonra.


Arştan arza
Ezelden ebede
Senden bana...

Benden,
Bana reva gördüğün yalnızlığa...






Aralık'2009 Aydın...