Kimsesiz Şiir

sessiz yüreğim
ürkek bugunlerde,
yaşarken yaşlandı her geçen saniyede
ve kaldı
geçmişin masasında
tutturdum onu zamanın çengel iğnesi ile
hayata,
ve sakladım
ayışığının köpüğünde...

seveceksen beni;
önce yüreğimi sevmelisin!
ki yamalanmaz benim yüreğim
yarım yürekle gelme!
yüreğini yüreğime giydirmeliyim...

seveceksen beni;
gökyüzünü sevmelisin
ayışığının gizemini
ve aşkı resmeden yıldızları sevmelisin!
ki açmalısın yelkenlerini sonsuz ufka
aşk okyanusundan damlaları taşımalısın ellerinle
ve yağdırmalısın
yüreğimin çölüne,
yağmurcasına...
ki sevsin yüreğim ellerini...

seveceksen beni
kendini sevmelisin!
ki seni seveyim...
ve işleyeyim adımın her harfini adına
alın yazımda adın yazsın!
aşk çiçekleri uykusundan adınla uyansın...
ilk mahmur sabahta öpmeliyim yüreğini aşkla...