Kimsesizliğin Dalgası...

Hüzün giydirdi kendini geceye
Yıldızlar rüzgarla dans etti
Dalganın ürkütücü sesiyle
Sahile vurdu yalnızlığın sesi
Yosunlandı aşkın çarmıhı



Uğultu birikti kulak/larda
Bilendi dilde ah?ların süslü kelimeleri
Çaresizlik tam ortasında mavinin
Şefkat sunmuyor karanlığın albenisi düşüncelere



Öfke oturmuş bağıra
Güzel olan ne varsa asılmış ay?ın karanlık yüzüne
Ellere kan bulaştı bu/gece
Döküldü yağmur gözlere
Saç teline asıldı seviler



Konuşmuyor zaman kaderle
Bileklere kelepçe oturmuş
Acıtmıyor gecede
Bir türkü dilde süzülen
Kelime oyunlarına savaş vermekte



Dalgalar alın savurun beni
Kimsesizliğin sahiline
Tek barınağım yüreğim
Tek dostum rüzgâr
Tek yaşım yağmur
Ve tek sevgilim yıldızların ışığı
Mutluluğumsa öldüremediğim çocukluğum olsun