Kırgın Monologlar

Yüzümün kırmızı perdelerine işlediğin
dudak valslerinin nakışı sökük;
bu sahneyi gözyaşlarım aksettirecek.
Ayrı odalarda kırgın monologların kapısını
üstümüze kilitleyip
kimsesiz kalan bir aşkın tragedyasına hazırlanıyoruz.
Eski replikler kapatmıyor
ellerimizin boş bırakılan yerlerini.
Hayallerin gerçeküstü dekorları domino taşları gibi yıkılıyor
üstümüze;
Enkaz altında bir aşkın sanatını icra ediyoruz.

Şeffaf düellolar kuşatıyor etrafımızı;
İlk ateş eden bizi terk edendir!

İki düşmanın birbirinin yakasına yapıştığı mesafede
en güçlü savaş taktiğimizi uyguluyoruz:
Yan yana ölü gibi yatıyoruz
Kaçarken sevişmeler ten meydanlarımızdan.
Benim zırhım düşüyor ilk;
senden vuruluyorum.

Çatırdayan zamanlar
sessiz bir sinemaya götürüyor bizi.
Eski defterlerde kalan bir aşkı anlatacağız
iki kelimeyle.
Birincisi; seni...

Bu oyunu oynamayı artık beceremiyoruz!