Kırık Bir Aşk Hikayesi

Daha dündü,
Gül kokardı gülüşleri
Kuşlar geçerdi bakışlarının gölgesinden
Uzak bir şehrin kucağında
Aşk geçerdi yüzünden...

İşte bugün,
Bir bulut geçer gözlerinden
Duvara çarpar çığlıkları
Yüreğine saplanır dikenlerin acısı
Bir metal soğukluğunda
Islanır sözcükler dudağında
Karanlık geçer gözlerinden

Zamanın tam içinde,
Uzakta, çok uzakta
Üşüyor ayaz gecenin ağzında
Ruhu çatlıyor teninde
Şimşekler geçiyor içinden
Bir rüzgâr yakıyor yüzünü
Sancısıyla doğarken şafak
Soluğunun sensizliğinde,
Gün geçer ayak seslerinden...

Kim bilir belki yarın,
Geçit vermeyen nice akşamlarda
Zihninde kazılı özlemleriyle
Koynunda kalsa da düşleri
Sokulacak bahar süzülen terine
Kalbini söküp ekecek sahrasına
Mevsimleri geçirecek gözlerinden
Ruhuna üfleyecek çalgı
Kırık bir aşk hikâyesinin
Öyküsünü anlatacak dalgalara...


Şimdi o düşünsün bakalım
Geçirsin geçirebilirse
Yüreğini yüreğinden...