Kırık Bir Öfke S/aklanır Kabuğunda

Sevda süzülürken son demlerinden
Güzün hırçın ağlayışlarına karışır rüzgar

Kırık bir öfke s/aklanır kabuğunda...


Sevişmek
iki hırçın çocuğun uysalcılık oynayışı
Sevişmek su serpmek alevlere!

Sevişmek;
o fahişe çığlıklarını susturup
Duyduklarını notalara eğirterek
meşkin ezgisine kapılmak

Sevişmek
Öylesi bir dokuntu
Sönmeden ateş eriyecek kar


Telli duvaklı teslim olur aşka bekaret
Masumiyet ardı sığınçlarına gizlenir tutkular
Yaprağın dalından düşüşü kadar
Kolay olsaydı kopmak
Öfkeyi avuçlarına alabilir miydi aşk?


Kıyametin yürekten koptuğu an
Alametine kulluk etmeye geldi öfke
Ne aşka yenilebildi aşık
Ne hükmedebildi b/akışlara çatık kaşlar...


//İnkar etse de şiirler;
Aşk şiddete tapar,
Veryansın eşliğinde demlenir mısralar...//


Kaç ateş gördünüz sıcak ama yakmayan?
Kaç kor vardır ki tutuşmaya meyli olmasın?
Ve hangi kul olur ki;
Cehennemine tapmayan?



Aşk öfkeyi de sever
Hoşlanmaz şair öyle sus pus kadından
Dellendi mi aklını almalı kadın
En deli aşkların cehennemine atmalı yüreğini...



Azgın ateşlerin can suyudur öfke
Güneşe bakar gibi bakmalı aşık
Görmemeli yarınını çırılçıplak...

Aşka giden yollarda kırık camlar vardır
dönüş yollarında batar yüreğine anılar
C/anın yanar!

kanar ayakların kan dökülür yollarına

//Suskun bir öfke salınır kabuğundan...//
..