Kırık Nota

Eski bir şarkının notalarına emanetti yalnızlığım,
Durup durup nakaratında boğulduğum.

...

Sessizliğim en büyük günahım bu gece,
Uzun bir zaman sonra,
Notaların ve kelimelerin içine gömülüşümdür.
Titreyen parmaklarımın arasına alıyorum kalemi,
Aralanmıyor dudaklarım,
Avuçlarım terliyor,
Öznesi yitik cümleler düşüyor kâğıdıma,
Başımı ellerimin arasına alıp,
Yeniden not düşüyorum yalnızlığımı,
İki satır da boğuluyorum.

Yastık altı umutlarımı avuçluyorum,
Rüzgâr misafir oluyor bu gece yatağıma,
Yeli değdi mi tenime,
Us'uma bir adam düşüyor,
Kıvrılıyor eteklerimde.
Adın hâlâ dudaklarımda sır,
Sessiz harfle başlayıp bitiriyorum,
Gülümsüyorum uzaktan,
Yüzün gözbebeklerime yığılıyor,
Islanıyorsun.
Ve o vakit en büyük kaygım olan sen,
Yitip gidiyorsun penceremden habersizce.
Öfkem küllerini getiriyor ayaklarına,
Yarım yamalak gülüşler bırakıyorum darağacına.


Martılar vuruluyor içimde,
Umutların yol gösterirken bensizliğe,
Ben
Her cümlenin içinde yitip gidiyorum.
Sahipsiz bir Ütopya'nın kadınıyım,
Özlem kokuyor çiçeklerim,
Mutluluklarım martıların kanatlarına takılıyor,
Vuruluyor içimde yokluğun.

/Hiç söylenmeyen bir şarkının kırık notası olan ben
Başımı secdeye koyup
Döneceğin güne mucizeler bırakıyorum/