Kırlangıç Sevdası...

/Kırlangıç sevdasında yoksuldu aşk
Hür hayallerin peşinde koşmak sanrısından ileri gidilmezdi.../

Sen ve ben gece gündüz gibi
Ak ve karaya boyamıştık maarif takvimini...
Bir gün gelmişti ki
Yıpranmıştı günün özlü sözleri
Okunmazdık...

Yapış yapıştı iklimler,
Sanki hep zemheri giyinmemişsin gibi
Şikayet ederdin güneşten...
Bunaltıcıymış!
Güneşi aşkına sır koşmuşluğumla
Donardı yüzümdeki gölgen
Aldanırdım...

Düşerdi gökten bir kırlangıç
Düğümlenirdin boğazıma
Ağlayamazdım...

/Bir yudum suydu kursağım aşk
Çirkef namlulardan geriye kalanları sineye çekerdim.../

Konuşmazdın sen...
Ne çok bakardım gözlerine
Dudaklarından dökülemeyenlerin
Anlamları sızar mı diye...
Cümlelerinde mürekkepsizdi ya kelimeler
Bakışlarında fersizdi
Saklardı, ne var ne yoksa hayata dair
Saklardı her şeyi...
Ya da ben öyle görür,
Kanardım...
Hiçbir şeyin çok şey olduğunda durur
Kendime inanırdım...

Düşerdi gökten bir kırlangıç daha
Düğümlenirdin yazgıma
Ağlayamazdım...

Kalırdım bir başıma
Sen küflü gecelerin köründe
Kıvranmayı hiçe sayardın...
Sen, beni be umarsız
Beni hiçe sayardın...



Araçsız kalmayı göze almış yolcu gibi
Kararsız gidişlerin gelişlerinde
Bir kırlangıç daha düşerdi ya gökten
Suçluyu belirlemiştin de çoktan
Bize her ne oluyorsa
Tek sebebi bendim
Nasılsa sen hep yol
Ben istasyonlarında kayıp gezgindim...

Avuçlarımda saklı son kırlangıcın
Bitkin nefesinde
Adı yok iki kanat arası sessiz çırpınışlarımın...

Yaralarından geriye yaranamayışlarımı
Örtüyorum üstüme,
Üşüyorum...
Küskünüm de;
Senden bir yudum su dilerken
Gördüğüm sanrının esaretinde
Küskünüm kendime...

Nafile;
Kayıyor avuçlarımdan son kırlangıçta
Ağlıyorum...

Başlangıcı yok bu hikayenin sonu olmaz demiştin ya
Ağır aksak parmaklarıma aldırmadan yazıyorum şimdi,
Kırlangıç mezarlığındaki son mezar taşına
Yazıyorum;

?Hür olan hayallerim değil bencilliğindi...'



*****

17 Mayıs 2009