Kirletilmiş Sevdalar

Sen şafağı sökmeyen gecelerimin.
İflah olmaz kabusu !
Ben kadehlere,
Kadehler,
Kan kokulu şaraplara sığınmışken,
Söyle,
Söyle sen hangi kokuşmuş
Limana demir attın dün gece ?

Usumda dem vururken yokluğunun acısı.
Kaç dar ağacın da asılı kaldı umutlarım.
Kaç köz kondurdum can evime!
Yine de uykuya teslim olmadı,
Onlarca kez mil çektiğim gözlerim.
Ben ıslak yastıkların kuytusuna gömerken umutlarımı.
Söyle !
Söyle, sen hangi yosmanın koynunda kirlettin,
Bana ait olan dudaklarını ?

Estiği yönü belli olmayan deli poyraz gibisin.
Sevdana esir düşmüşken kırk yamalı yüreğim.
Yetmiyor !
Yetmiyor gücüm sana, alamıyorum gardımı.
Ruhama her dokunuşun da
Kırk yerinden kırıyorsun,kanadımı kolumu.
Ben yaralarımla haşır neşirken
Söyle
Söyle sen hangi yosmanın yatağında kirlettin ?
Sevdana dair umutlarımı...

Günler bir bir geçerken,
Terazimizin ızdırap yüklü kanadından.
Güneşin aralıktan ışık sızdırdığı kutup ışımasında ellerim,
Koynumsa bir yangına tutuk.
Adı kış yangını.
Geride kül bırakmayan,
Alevleri görünmeyen
Ah çektikce alazlanan bir yangın.
Ben kor ateşlerde kavrulurken,
Söyle !
Söyle sen hangi yosmanın koynunda kirlettin ?
Uğruna baş koyduğum o tertemiz aşkımı...

Boşuna dememiş atalar.
Darı unundan baklava,
İncir dalından oklava olmazmış!
Kapı orda,
Hadi !
Hadi yüklen tasını tarağını.
İstediğin mezatta,
İstersen beş paraya sat.
Yosmaların koynunda,
Kirletilmiş aşkını...

Yorum; Mustafa Alandağ.

cevresam