Kirmen Mimozam

bir yer ..
dört yanı mamur aşk ve sen
dört mevsim bensiz ve sensiz
ağlayan yumaçlarda ben
arama dörtte beni
yürek mevsimlerinde tükenen ben
ardına güvercinleri ulakladım
yakın yüreğimi ıradın sana/sen

gök gürlüyor yüreğimde
boşanıyor //sen// yağmurları gözlerimden

her dolusu yıldız
her fondibte tükenir ışıklar gözlerimde (sen)

kısır edeblerimde yağmur olsan ne var
yeşertsen yeniden //ben// susmalarımı


bir pamuk cılızı yürek evim
sarsan diyorum kirmenine
yeniden aşkımı eğirsen

yetime yatıyor uyku dili gülüşlerim
tükeniyor benenimde rayiha kokulu öpüşlerin
koyuyorum ezinç eril yanlarımı boş bardaklara
yeni sunaklara sunuyorum fendini

gece firevu sarımında duldalıklarda
ve diş izlerinde kanıyor melodilerim
yağ üzerime berketli nisan yağmurum (sensin)
hüzün eylül sargılarında ıslat beni

sen mimozam
karalar giyme sakın ardıma
bilirsin mübtelayım siyaha hep (tutkumdur)
zaman gelirde
gözlerinde bulut bulut olursa gözlerinde sitem ve öfke
sakın ha
sakın ha
düşmesin diline isyan ve beddua
kader bu
elbet her kalımlılık makulse
her gidimlikte makul görülmeli

ağlama mimozam...