Kırmızı Kan Çiçekleri

Güneş tan yerinden ağarıp,
Bir daha doğmayacak belkide gönül yurduma.
Serzenişlerim uçurumda kalmış sevdamın,
Son çırpınışları,
Belkide yorğun yüreğimin son haykırışları olacak.
Hadi damıt aşkın zehrini,
Ayaz çatlağı dudaklarıma,
Haykırışlarım uçurumun kenarında,
Sus pus olup senin zehrinde boğulsun.
Yürek efil efil titrek,
Ellerimdeki kırmızı kan çiçekleri.

Peymanelerde saklarken ben senin dudak izlerini.
Acımadın sevdamıza,çektin benden,
Önce ellerini sonra kendini.
Hadi uzat o peymanelere
Gözümden göğsüme süzülen yaşlarım dolsun şimdi.
O peymaneler değilmi aşkımızın en büyük şahidi?
O peymanelerle çakır keyif etmedin mi,
Şafaksız gecelerde yüreğimi?
Yıllanmış şarap gibi, şarabi akşamlarda,
Ölümüne sevmedim mi ben seni?
Ödülün başım gözüm üstüne,
Şimdi ellerimde kırmızı kan çiçekleri.

İğde kokulu yamaçlarda avare avare dolaşıp,
Bir ses bir seda beklerken senden yana,
Kimliğini kaybetmiş bulutların,
Müdayim durağı olacak donuk gölgem.
Belkide son gelişim olacak buralara,
Ben sessiz sedasız çekip giderken buralardan,
Sana çulsuz bir yüreğin,
Heybesinden düşen sevdamdan,
Sitemlerimden başka bir şey bırakmayacağım.
Heybemin bir gözünde yine hep olacak,
Kırmızı kan çiçekleri.

And içmiştim yosun yeşili gözlerine bakarak,
Saçlarını parmaklarımın arasına doladığım gece,
Gökte Allah,yerde sen.
Senden ötesi ancak toprakla vuslattır diye.
İllede sen diye diye,sessiz kimsesiz.
Öleceğim gün görmemiş kıraç yamaçlarda,
Esen sam yellerine karışıp geleceğim.
Genzine sinen miski amber, iğde kokusu değil
Öldüğüm toprakların küf kokusu olacak.
Dilsiz efsane aşklardan miras kalan,
Ve yine ellerimde kırmızı kan çiçekleri.


Sanmaki düştüğüm yerde çürüyüp,
Kara topraklara karışıp,yok olacağım.
Yerin yedi kat dibinde bir pınar gözünden,
Yeniden,yeniden doğacağım.
Ben coşkun bir çağlayan
Sen ise önüme katıp sürüklediğim bir yaprak.
Sur üfleninceye kadar sürükleyip
Bu aşkı taki mahşere
Adaleti en yüce mahkeye taşıyacağım.
Ve ellerimde yine aşkının eseri
Kırmızı kan çiçekleri.