Kırmızı / Küskünlüğüm

Şimdi meskûn bir sokağın ortasına uzanmak vardı sere serpe
Hatta uysal bir deniz olmalı ironiye ters düşen
Kirpiklerin yelkeni
Gözyaşların denizi olmalı
Dilediğince ağlamalısın.

Ve ben
Islanmalıyım çoraklaşan dudaklarının arasında
Ruhum demlenmeli tenine değdiğim vakit
Hadi ağla!

Ağla ki taşsın deniz
İçinde sürüklenen bir kayık alsın beni.
Gözlerinin mavisine asmalıyım kendimi
Ve yeniden ölmeliyim
İki dudağının arasına sıkışan
Ama hiçbir zaman çıkmayan sözlerin güncesinde.

...

Uyandığımda güneş penceremdeydi
Ben soğuk duvarlara suretini çiziyordum
Ve sen
Yalnızlığım
Aç bir çocuk gibi kapımdaydın
Öylesine küskün
Ve çıplak.

Sonra uyandım ki
Hepsi birer düş bozması
Ruhumun eksik kalan yosması
Dudak üstü ahmak bir gülümsemeyle merhaba.

Satır başına adını sedef ayrılıklarla yazdığım adam
Burda şimdi mevsim güz
Hayalinle yıkıyorum yüzümü
Ve adın besmele gibi dudaklarımda.

Yeni doğan günün umuduyla merhaba
Sıcaklığım
Küskün yanım
Geç kalan umudum
Dua'sı tamamlanamayan varlığım.

Merhaba.