Kirpiğine Yel Değse İncinirim

Yüzüme örülen bu duvar
Hangi adamın nefesinden geriye kalan avuntulardı.

...

Gece!
Sokul iliklerime,bende suskun yaramazlıklar
Bilindik değil bu kez.
Eteklerimde uçuşan çocukların
Ve ayaklarıma serilen aç ruhlu umudun sesi
Kalbini yitirmiş bir şizofrenin tik-tak korkuları
Elimde bir avuç sedef
Üflesem yerle bir olacak varlığınız.

Saat umudu boş geçip sokulur avuçlarıma
Yalnızlık ılık nefesim kadar rutubet
Kasıklarıma yakınlaşıp
Bir aşk kadar uz(ak)laşıyor her şey'den.

Sonrası yarınım kadar yakın
Dünüm kadar boş saplantılar.

...

Suya dokunduğumda anlıyorum ki
Bana uzaklaşan her şey sana yakın.
Su yüzün / yüzün berraklığın ta kendisi
Aynaya baktığımda kaybolup gidiyorsun buharında.

Çatlamaya yüz tutan dudaklarım
Yalnızlık senden yüz bulup tutuşturuyor geceyi
Bildiğim cümleleri susturup
Kirpiğine değen yelin sancısını kucaklıyorum.

Oysa kirpiklerin ömrüme sokulan mucizevi bir bereketti
Nefesim tükenene dek dua dilendiğim.