Kış Kıvılcımları

Gökyüzündeki bu sararmış kıvrımlar ...
Gecenin isyanları mıydı
Yoksa , sımsıkı sarıldığın umutların mı

Sonsuzluğu duygularına siper almış ...
Dualarını hedefe yollamış ...
Gözlerinden damlaları kovalamış ...
Öylece bekliyordun sanki , güneşe küs yarınları

Kaç kez yok olup ...
Kimbilir kaç kez yeniden doğuyordun artıklarından
Buluşmuşluğun mu vardı hayallerinle
Dokunmuş muydun hiç kızıl düşlerine
Dansedebilmiş miydin kısır gecelerinle

Öfkelerin nasıl da hemen yanıbaşında
Geleceğin nasıl da hasarlı ...
Ya o elinin nasırları ...
Yüreğinin , kan oturmuş yaraları ...

Sanki halâ çocukluğuna sığındığın zamanları yaşıyorsun
Çapayı her sallayışına sitemlerini sarıyorsun
Ve kimbilir bu kez ... kaçıncı çocuğuna ağlıyorsun
Sen ki kadınların en cefakârı ...
Toprak kokulu ellerinde ağıtlar yakıyorsun

Alıp cebine koyuşun var mıdır bulutları
Ya sevinçlerini saçına takmışlığın
Gamzelerin hiç tebessümlerini ağırladı mı
Yoksa en sadık mutluluğun senin ...
Sadece toprak ve tohumlar mıydı

Kadının adı yoktu hani ...
Söylesene senin adın var mı ...
İmzan oldu mu hiç sayfalarda ...
Yüksek ökçeli iskarpinlerin var mıydı dağlarda ...
Topuk tıkırtılarını dinledin mi sen yürürken ...
Balçık yollarda ...

Gökyüzündeki kıvrımları tutabildin mi dün ...
Yalnızca , yaylaların rüzgârı mı okşardı senin saçlarını ...
Sevgi dolu bir el değmez miydi bazen bakışlarına ...
Halâ hiç atmadın mı bir yerlere imzanı ...
Yoksa ... sahiden de yok mu oralarda kadının adı ...

Sen yaşamlara küskün ... vefakâr kadın ...
Yoksa senin adın ... yalnızca KIŞ KIVILCIMLARI mı ? ....