Kıssadan Hissemdin

Sıradaki şarkıyı
bir sonraki şarkıya armağan edecek kadar yalnızım işte
özledim sevgili
vatanından ayrı göçebeler gibi çok özledim.
Ben hep
coğrafyana iklim, saçlarına yağmur olmak istedim oysa
neresine gidersem gideyim dünyanın
başkenti hep SEN'din yüreğimin...

Islak kaldı sol omzum, orada ağlamıştın
hecelere böldüm sessiz cümlelerimi, sustum
kalmadı söyleyecek hiçbir harfim.
Yanaklarımda umutlar yeşerttikçe
gamzemden vurdular sevinçlerimi
karanlığa aydınlığı anlatırdım seni özledikçe
belki mutluluğuna ortak olamadım ama
inan sevgili
ayrılığına da, acına da yüreğimi verdim...

Firar ettim müebbet gecelerimden
gülüşlerim, ardımsıra mutluluktu
hep, alabildiğince çoğalırdı özlemim.
Kente yalnızlık düşerdi
harflerim ayrılırdı hecelerinden
ben yine, sensizliğimle devrilirdim...

Susturuldu gecenin şarkıları
tutuşurdu çöl yangınlarında yüreğim
ve sonra, hep kendimi terkederdi hüzünlerim.
Vurdumduymaz bir gülüş yerleşirdi suretime
fondotenle kapatırdım günahlarımı
gözlerinin rengini içerdim.
Paspasa silerdim tüm soru işaretlerimi
koyu ışıkları hiç sönmezdi odamın
ben yine, her saat seni özlerdim...

Mutsuzluğundan öperdim tüm kenti
gizlenip iğne boşluklarına usulca
her keman nağmesinde yeniden dirilirdim.
Eksik kalmazdı çığlığı notalarımın
parmaklarımdan düşmezdi yorgunluğum
susmazdı mehtaba ellerim.
Ne kadar umut varsa boyardım maviye
bırakmazdım kendimi satıraralarına
öyle, hüzün yazmazdı kalemim...

Ben susunca isyanlar da susardı içimde
gökkuşağından renkli balonlar yağardı
ve hep halihazırda dururdu sensizliğim.
Renksiz bir buğu süzülürdü kirpiklerimden
siyahı giyinirdim üzerime
sonra, asık suratlı olurdu tebessümlerim.
Uzaktan yankılanırdı çaldığım ıslığım
aç bakışlı martılara nota ayarlardım
hüznümden, terleri yazardı kağıda kalemim...

Oysa siyahı giyerdim ben en çok
daha sıkı tutardım sevdanın ellerini
gök boşluğundan derince bir nefes çekerdim.
Susturmazdım bu defa içimdeki seni
günahını düğümlerdim sevabıma
yeni bir baharın gözlerinden öperdim.
Ateşleri içimde büyütendin sen
buram buram Eylül kokan şiirlerimdin
sen bende, ertelenen mevsimdin...

Dudaklarımda üşüdükçe nefesim
gözlerimden ağıtlar damlardı yüreğime
her sabah karaya vururdu düşüncelerim.
Sustukça iç kanamalarımı görmedin ama
hiç gitmezdi fikrimden gözlerin
ama sevdim
yahut sevdim
evvela Sen'dim.
Sen benim, Kıssadan Hissemdin.