Kıyılardan Çekildi Zaman....

Ellerinin ateşinden serinlik umdum ne yazık,
Sahte yanlarıyla avuntuya düştüm esmerliğinin
İrili ufaklı çakıl taşları avuçlarımda
Tek tek şeytan taşladım ruhumda...
Bir gün olurda alt üst olursa mevsimler diye,
Bütün ışıkları karasına çaldığım gözlerine
Aşk adadım yanılacağımı bile bile...
Kıyısına geldim gülüşlerinin,
Ellerim takıldı günahlarına biliyorum
Bunun için günahlarından utanıyorum...




Rüzgâr tenine dokunduğu zaman
Nefes aldım bende...
Yağmur yüreğini serinlettiği zaman gök kızıla boyandı
Yavaş yavaş indi gece dönülmez seherlerin üstüne...
Dağlar duruşumu kıskandı dikeldi iyice
Bu kadar sefaletin içinde gurur sendelemedi
Geldi yine çöreklendi içime...




Dönmüyor gittiği yerden güvercinler...
Aşk adamıyor yarınlara...




Bütün ufuklardan seni umarım...
Yokuşları küfür olan zihnimde
Yolları tırmalarım ki tozu olayım geçtiğin yerlerin...
Bir derya olmalıyım kıyılarını kucaklayan...
Ya da bir orman canına can katan...




Gözlerin her iç çekişte sanki bir zindan...
Sana susadım esmerim...
Her susadığımda,
Bütün çiçekleri ezildi gönlümün
Rüyalar çıplak kaldı...
Aşk kalplerden çekildi yavaşça
Masumluğunu yitirdi bebek gülüşleri...




Şimdi ıslak düşler kuruturum sana
Dar göğsümün kozasından çıkmaya çalışırım...
Uzağında can bulayım diye
Yağmurların hepsini alnıma düşürürüm...
Islağım şimdi sırılsıklam...
Adını andım analı esmerim kıyılardan çekildi zaman...