Kıyıya Vururken Kelimeler

" Yaşayamadığım o kadar çok şey var ki,
o kadar çok şey..
artık öyküleştirmek istiyorum "

Ben bunları yazarken
küçük bir çocuk beliriyor düşüncelerimde
hani o minicik ellerinde yığınla misket olupta
yorulmak nedir bilmeden
bir o yana, bir bu yana habire koşturan
ve sonra:
-Baba! ben ne zaman büyücem, diyen,
istemediği cevabı alınca da
-görürsün sen, çabuk büyücem ben, diyen,
o afacan yüzlü çocuk işte..

geçenlerde ona rastladım
dönüp bakmadı bile yüzüme..
belli ki çok acıtmışım canını
çok üzmüş,
yaralamışım o masumum körpe duygularını

ondandır belki de...

derken,
minik bir serçe ilişti gözlerime
tıp ki çocukluğumda olduğu gibi
girdi balkondan içeriye
aciz
biçare
nedensiz
divane
az biraz duraksamadı ki
sonra çırpınıp durdu sanki boğuluyormuşcasına
nefes mi alamıyordu ne?
çırpındıkça çırpıyordu kanatlarını
yaklaşmama bile izin vermeden
çıktı gitti sonra uzaklara

Ben bunları yaşarken
beni bekleyen bir şiir geldi aklıma..

sonrasında da

Bir kuşun gittiği o yöne baktım,
bir de o küçük çocuğun hayallerine..

Neden beklesin ki yarınlar?

.....
mehmet toker/zamana yansıyanlar
.....

Bekletmişken bu kadar!