Kızıl Kin

Sokulurken bir çocuk
korkulu gözlerle anasının kucağına,
Sürüldü mermiler namluya,
kızıl bir emir geldi; ?Ateş!?
vuruldular!

Katledilirken canlar, konuşması gereken kim varsa
dikti dudaklarını, paranın cazibesiyle
sustu!
uygun adım yürüdü asırlardır bitmeyen kin
silahlar nefretini kustu
kıyıldılar!

Pazara erzak almaya giden o adam,
ağabeyinin eline sıkı sıkı yapışmış küçük kız,
tezgâhtaki oyuncakları süzen bir çocuk
ve daha şiire sığmayan diğer binlercesi
ya keskin nişancı, ya havan kurbanıydılar
dağıldılar!

beyni yıkanmıştı bazılarının
bir basamak daha yükseldi zulüm
canlı canlı kalabalığa daldılar
Allah! için deyip çektiler pimi
yayıldı her tarafa ölüm
yok oldular!

Kimisi, " özgürleşeceksiniz" dedi
kızlara,kadınlara, silah zoruyla tecavüz etti
kana susamışın bir diğeri,
milyonlarcasını toplama kamplarına hapsedip, zehirledi
yandılar!

Farklıydı kullanılan teknikleri
misket denilince yüzleri gülen şen çocuklar,
bombasıyla da çabuk tanıştılar
sevgi yerine kimyasal soluyan bebekler vardı artık
Atomundan nasibini alanlar
kavruldular!

Geliştikçe, değişti
değiştikçe, mazlumlarda denendi
bombaladılar , yaktılar,yıktılar
sonuç hiç değişmedi;
ölüyorlardı!

Halkların kardeşliğini diline dolayan
"özgür bırakın!, eşit davranın!" bize diye bağıranlar
okulları yıktılar
öğretmen, ebe, doktor, mühendis, vatan evladı vurdular
Dahası; kundaktaki bebeğe bile kurşun sıktılar
tetiği çeken bu canavarlar
sözüm ona insandılar!

Yazmakla bitmez bu utanç
asırlar önce kaybetti insanlık vasfını
paraya ve güce tapanlar
oysa "Öldürmeyeceksin" emri vardı;
okumadılar, anlamadılar

Komşusu açken;
yanında bir tabak havyarla,
neşeyle göbeğini kaşıyordu birileri
kadeh tokuşturan silah tüccarlarıyla
servetlerine servet katıyordu
domuzun itleri!

Vatandaşı ekmek bulamazken,
"Pasta yesinler" diyenleri bile gördüğümüz şu dünyada,
bir yudum su için kızgın vahada
kurban oluyordu minicik canlar
leş yiyici akbabalara

Şimdi değişmeyecek bu yazdığımla
biliyorum hiçbir şey
gücü olanların uşağı olmaya devam edecek hep küçükleri,
yine onlardan emir almadan havlamayacak
kemik yalamaktan usanmamış
kukla kılıklı ülkeciklerin, küçülmüş büyükleri

Onca aristokrat çıkarmışlığıyla övünen Avrupa
Nobel ödülü vermekle övünürken Orhan Pamuk'a,
sadece izliyor ya hani, bütün bu olanı biteni
toplasan bir Atatürk'ün tırnağı etmezler
algılayamadıkça "Yurtta Sulh Cihanda Sulh" söylemini.