Koca Çınar

Yağmurlu bir gündü,
Koca bir çınar devrilmişti
köy meydanında:
Sararmış yapraklarından süzülmüştü
yaşlar,ömrünü yitirmişliğinden
Kocamış gövdesi çürümüştü
yalnızlığından ve kahrından,
Neler görmüştü yıllardır,belkide bir asır
Söyleyemezdi ama kimselere
Sanki korkulan gizli bir sır
Mutluluklar vardı,ne neşeler,sevinçler,
Mutsuzluklar vardı,kahroldu
Bir çocuğun gözyaşlarında kayboldu
Dallarını eğdi,sardı boynuna
ağlama dedi boşu boşuna.
Kendi yalnızlığında,hiçliğinde
kaybolmuşçasına,yutkundu,yutkundu
ağlayamadı...
Yıllardır yaşamıştı da bir meyve,
verememişti çok istese de
Çocuk anladı...dedi ki üzülme
Gölgen yeter başka sevda isteme.