K/öleyim
Azad olmak, kendimden
Hor hoyrat, ben benden
Gidemiyorum benliğimden
Sırtımda kırbaç acısı kan revan
Dağlanan şu bağrım da
Azadımı istiyorum
Köleyim kulağımda küpe
Boynumda urgan
Dağlanmış yüreğimle
Köleyim ben gönül bendimde
hangimiz özgürüzki
hepimiz birer tutsağız zaten
ya duygularımızdan
ya yasak sevdalarımızdan
çevre baskılarından
sevda çiçekleriyle dolu bir dünyada
günülleri prangalı mahkumlar
değilmiyiz çoğumuz
tebrikler tülay bilgin e
güzel bir şiir ve güzel bir anlatım
kutluyorum
tebrikler yüregine sağlık....
Esaret biter mi? İnsan bin bir zincir altında bir köle... Her yanı camdan duvarlar. Sonsuzum derken birisine çarpıyor, kendine geliyor... Ah... Şaire, çok kem bir yaraya parmak basmışsınız.
kısa fakat anlamlı
bir şiirdi.
yüregin dert görmesin tülayım
tebriklerim kalsın sayfanda👍
cok güzel tülay hanim tebrik ediyorum🙂