Korkuyorum

kırlarda çiçekler açıyor rengarenk
gökkuşağı doğuyor sanki sen gelince aklıma
bazende kara bir bulut geliyor gözümün önüne
ne var ne yok bütün neşemi çalıyor benden
içim gülmek istiyor oysaki hayellerimde

ağlara takılmış balıklar gibi çırpınıyor yüreğim
ellerim hep açık düşen gözyaşlarımı topluyor
toprağa ne cemreler bırakmışım avuçlarımın arasından
kayıp gitmiş bütün tutamadıklarım kan renginde
gidişinle senden kalan tekşey gözlerim kaldı böyle

şimdi henüz körpe sevdalar yaşanırken bu şehirde
gözlerimde kalan neşeyi onlara çeviriyorum işte
onlarla bir oluyorum yeniden hatırlıyorum seni
kalabalıklarına karışıyorum sevgililerin ansızın
yıldızlar bırakıyorum onlar bilmeden üzerlerine

duvalar ediyorum yeri göğe katarak hemde
gerçek göz yaşlarımın üzerine yalvarıyorum
bozulmasın bu sevgiler yaşansın her daim diye
ben zaten yarım kaldığım yolda yürüyorum
ufkumdaki o kızıl gün batımıda çok uzak
BEN
sahte aşklardan korkuyorum
korkuyorum sahte sevgilerdende