K/özlenmiş Hikayem

//yağ satarım, bal satarım
ustam ölmüş ben satarım...//

çocukluk oyunlarından kalma bu pembe mendil
eşarbımdan ç/alınmış mavi gülleri
ne zaman sevgilinin ardına koşsam
yaktırır bana kenarsız mendilleri


artık bir köşesi yok aşkımın
bir sığıntıyı oynar yürek ateşim
dansında döndürür, fersiz gözleri
yanmak ister lakin yok bir feneri

tek kişilik oynanan oyunların
acemi çırağıyım şimdi
her oyunda, yürek hoplatan
bir ebenin dilencisiyim
sobeleneni metruk
sobeleyeni küskün
bu şehri ben büyütmedim

ustam! diyorum bazen kimsesiz gecelerde
bilirim artık duyulmaz sesim, haykırış nafile
ustalık mazide bir sanat, dönüşürken çıraklığa
dünya terfi etti yaşlandıkça, bilgelikten cahilliğe


hani bencillik yoktu oyunda?
en sevdiğim adam içindi bu son mendil
ustam! ben böyle olsun istemedim

şimdi siz ey oyunu bilmeyenler,
büyüdünüz ya siz kenara!
mızıkçılık yok bu son oyunda
yalnız sevdiğim çocuk gelsin

bana bir masal anlatsın en son okuduğumuz kitaptan
sonu gerçekliğe varan hayatlardan
hani diyorum, duyguları abartmadan
elması, tafrası, düşmanı olmayandan
bir masal diyorum, dinledikçe yürekleri aşka boyayan
ustam! ben en çok gökkuşağını özledim

anam ebemkuşağı derdi her yağmurdan sonra bu ışığa
ben anama ebem derdim, çok yakışırdı kuşaklı fistan beline
türlü otlar toplardı ebem, ninem, ateşi yakardı dedem
aynı sofradan içerdik aşkı, tabakta k/özlenmiş hikayem
doymadım daha anam! ne olur bir tabak daha
şükür ile sofradan kalkılan zamanlardan geldim

ustam!
aşka mazeret aramayan,
çağların çocuğuyum
mendili yırtılmış, işlemesi atmış
sevdaların konuğu
pembesi gitse de duruyor hala
eşarbımın mavi gülleri
henüz sonlanmamış bir hikayenin
ağlamaklı figüranı
s/onsuzluğun başrol oyuncusuyum...
yüreğime atılan çentiği ben seçmedim

ustam!
sadece sevdim




//ustamın kürkü sarıdır,
satsam on beş liradır.
sağa bak, sola bak,
dön arkana iyi bak...//