Küçüğüm

Göğe açıp elimi üç kere 'barış' dedim
Sen ise hala mahzun, hala kırgın kadere
Gözüne bakıp üç kez usulca 'alış' dedim
Her saniye günahkâr, her an sahte olmadan
Hüzünler yüreğini parça parça almadan
Üç kere 'gülüş' dedim tek silahın kedere

O masum bakışını diktin ya gözlerime
O an öldüm küçüğüm ket vurdum sözlerime



***
Azrail'i gördün sen daha ölüm gelmeden
İnsan kılığındaydı ve sillesi de ağır
Acıyı tattın hemen yaşam tadı bilmeden
Yalnız bedende değil, asıl darbe gönülde
Yeniden doğar mıydın ateş misali külde
Bakma bana yanıtsız ruhumda yazgın kahır

Nasıl anlatayım ki her yaşam berrak değil
İnan bana küçüğüm her gönül kurak değil



***
Ben hiç böyle samimi sevilmedim deyince
Hissettim yüreğinin en derin yarasını
Üstüne büyük gelen hüzünleri giyince
Ne eğreti durmuştu al yüzde siyah kader
Baktıkça gözlerine kahrımdan oldum heder
Sonra ç/almak istedim yazgının karasını

Çünkü güzel yüzünde tebessüm olmalıydı
Gamzelerin küçüğüm sevinçle dolmalıydı



***
Bir gün 'bak' dedin bana gösterip bulutları
Ne kadar uzak dedin, masumdun onlar gibi
Bir gün 'tak' dedin bana gösterip umutları
Saçının tellerine ay ışığı yerine
Kazmak istedim en çok hüzünleri derine
Olamazdın ay yüzlüm elemlerin sahibi

Kimi doğuştan şanslı kimi ise derbeder
Aldırma sen küçüğüm elbet gülecek kader