Küçük Tanrıçaların Vedası
Kime dokunduysa sesim
hangi dudağa iliştiyse nefesim
kül olup savruldular zamana
doru bir atın yelelerindeki rüzgar misali
uzaklaşıp gittiler sonra
Küçük tanrıçaydılar eskiden
pembe bir bulut üstünde
zihinleri ateşi öptüğündeyse
geçmişe inat
gözlerimi aldılar benden
sesim söküldü ağır ağır
cümlelerimi kaybettim zamanın kıyısında
Her ayrılık ertesi
poyrazda savruldu bendenleri
kayboldu anıları dimağımda
birkaç flu görüntü kaldı
toplasan tam bir rüya etmez o da
Yandım sessiz gecenin eteklerinde
yandılar onlarda ben ertesinde
bir vedanın tam da içinde
yıldız tozu olup yağdılar saçlarıma...
İstanbul/09
Yandım sessiz gecenin eteklerinde yandılar onlarda ben ertesinde bir vedanın tam da içinde yıldız tozu olup yağdılar saçlarıma... 👍👍 YÜREGINE SAGLIK👍👍
tebrikler 👍 👍 👍
bir demirci ustasının akşam üstü yorgunluğunda sarıldım terleyen tenine... mekansızdı buluşmalarımız, güneşe kafa tutardı sevişmelerimiz...
Ne güzel bir anlatım..Tanrıçalar, ateş, yıldız tozu..Düş gibi donatmışlar şiiri ama okuyup bitirince hislerinin gerçekliği kaldı iz olarak..
Tebrikler şair..Kalem ustadır belli ki..
Kime dokunduysa sesim hangi dudağa iliştiyse nefesim kül olup savruldular zamana doru bir atın yelelerindeki rüzgar misali uzaklaşıp gittiler sonra
çok hoş dizeler , güzel sözler... tebrikler ve saygılarla...