Kukla
Önce gözünde canlandırdın galiba beni.
Hayallerinin sonu bir ormana gitti...
Orda yürüdün ağaçlar arasında,
Ayağına ben takıldım.
Yerde kuru bir dal...
Sıkılmıştın ya hani sen,aldın eline beni.
Başladın yontmaya,acıdı ama kızamazdımki sana,
Sesimi çıkarmadım .
Çünkü ellerin öle sıcaktıki,beni tuttuğunda...
Bu nasıl bir duygu bilemezsin sen.
Epey uğraştın ama sonunda yaptın kendine benden,
Oyuncak bir kukla.
Cebine koydun beni ,senin hayatına gidiyordum senle...
Ne güzeldi ellerin beni her tuttuğunda...
Sandımki hiç bırakmayacaksın ,sıkılmayacaksın benden.
Sonra sıcaklığını daha az duyar oldum.
Her an ellerinde değildim,sıkılmıştın benden.
O zaman anladım benle işinin bittiğini...
Başka hayaller,kuklalar arar oldun kendine.
Peki ben kaçıncıydım söylesene?
At beni savur elinden şimdi.
Paramparça olayım düşüp yere...
Ama inan güzeldi.
Oyuncak bile olmak ellerinde.
11 nisan 2009
Beğenerek okudum Köksal Çok güzeldi... Yüreğine sağlık Kutluyorum TEBRİKLER 👍👍👍
güzel kurmaca düşü kukla şiirinde. güzel anlatım. tebrikler, yüreğin dert görmesin.👍😙
güzeldi gerçekten çok güzeldi tebrikler eline yüreğine sağlık... sevgiyle kal...
Güzel bir benzetme... Şair Ne demiş '' Dün, oyuncaksız bir çocuktum; Bugün İNSALARA OYUNCAĞIM''👍👍👍👍 Tebrikler
az buçuk katılıyorum hamite 🙂 kurgu ve anlatım güzeldi müdür. kimisi kukla kimisi pinokyo 🙂 oyuncağız bu hengamda.. TEbrikler,güzeldi...😙👍🙂