Külle Tûfan Yüreğim

Söyle!
Hanği iblis çekimin de,
Zikretti dilin.
O futursuzca savurduğun sözcükleri.
Sırça sarayım yıkıldı.
Şimdi yerle bir oldu düşlerim.
Müebbete mahkum kaldı,
Sevdan da can bulan gülüşlerim.
Zamansız bir vurğundu
Dilinden dökülen bütün tümcelerin.

Dehlizlerden geçerken bir başıma
Bam teli misali gerildi yürekte acılarım.
Ruhumda oluşurken,
Binlerce derin cizikler.
Anlamını yitirdi
Sevdama olan çırpınışlarım.
Güvercin kanatlarında süzülürken zaman
Sanadır sonu olmayan bütün isyanlarım.

Şimdi yürekler umuda gebe.
Bir yarım sen de kaldı,
Bir yanım gelecekte.
Sarıya boyanmış düşler,
Hüzne dalmış bir ben kaldım
Yere düşün takvimler de.
Yaşamak varken yaşanmamışlıklara titrer,
Şimdi bütün uzuvlarım.

İntiharın eşiğinde an sayarken duygular
Savur gitsin gökyüzüne,
Diline hapsettiğin ahlarını.
Bir bir zulüm kıyımına sal,
Sevap saydığın günahlarını.
Titretmeden müezzin semaları.
Sökmeden şafaklar ağarmadan tan.
Zifiri karanlığa göm hadi,
Varlığınla can bulan baharlarımı.

Samanyolu sessizce dökülürken,
Zehmeri vurğunu sulara.
Sen beni nar ateşlere atansın
Dudaklarım da ıslık olurken adın,
Dermansız derdime neşter salansın.
//Sol yanım da alaz alan kor yanğınlara,
Külle tûfan yüreğim
Söyle şimdi nasıl dayansın? //