Kur Aklımı

kur aklımı

Fi zamanımda yok karşıtı olan
babamın almaya puldan yetmezliği
cebinde bozamadığı kağıt reçetelerdeki
zemberekli kırmızı bir araba sevdası kadar ısrarcı
çocuk ağlaması saflığında henüz yere eğilmemiş
mağrur bir sevdayla sevmelisin beni.

Ki karşında kanlın çıksa sevdiğin adam
dünya çullansa boynun üstünde yankılanan öldür nidalarıyla
elinkere gittiğin tetik, yüreğinkere döndüğün gedik sarplığı
elindeki revolveri fırlattacağın
gayya ateşi saklayan hüküm dağın çetinliğiyle
engel olmak için bekleyen çin nüfüslu orduyla üzerine yürürken
sırtını yaslandığın duvarın selameti kadar sevmelisin beni.

Di annem göbek deliğininden -nefesimi hissetmek için-
dikişlerle sayamadığım parçalara bölerken ki sevgisi kadar
ölüm ihtimalli bir bıçağın altına bile bile yatarken
yabancı olduğu bir hastahane kokusunun soğuk Azrail nefesini
çekip ondan geriye sayma anında yedi demeden sızdığı gibi
sanrının celladına boyun eğer gibi sevmelisin beni.

Bi güne kırağı değdiren saatte yalnız kargalar uyanıkken
servi dallarında yalvarır nidaları güneşin ilk harına dualıyken
Sibirya ayazlarının termometre çatlatan soğuğunda
sobam buz yakarken kovasında sade kollarının sarması ısıtmalı
en sıcak hallerinle bir yaz mevsimi gibi antifrizsiz sevmelisin beni.

Si notalı mubalâğa ettin deme, şair mübalâğam senken
seni seviyorum cümlesine adımla başla yeter.
ki mazim, yatırdığım lokman ruhunda savunmasız yalpalarken
ölümsüz savaşçının karşısında cenge çıkarayım
kur aklımı ki sevdam, yolunda ölüp ölüp
yine ellerinde ki kurma kolunda rabıtalı yeminimle doğayım .

///Sevda adını okudum bu şiirin kulağına, kimse adını Hüzün koymasın...///