Kurgu

Sokaktasın.
Küçük, zarif ayaklarınla
Karşı kaldırıma geçtin
Beton yığını şehir
Arabalar, otobüsler,
Bisiklete binen çocuklar.
İmkansız ama gerçek
Yolunu kaybetmiş
Bir uç uç böceği konuyor sağ el parmağına
Beni diliyorsun...

Yoruldun.
Bir banka oturuyorsun.
Sekerek gelen bir serçe kuşu
Sana bakıyor.
Tamam, anladım diyorsun
Neyi diyor yanında oturan kadın
Neyi anladın?
Ateş saçan gözlerinle
Kadına sana ne der gibi bakıp
Kalkıyorsun...

Olmayan,
Kaldırımlardaki ayak
Vitrinlerdeki göz izlerimi arıyorsun.
Çiçekçideki bir saksıya takılıyor gözlerin
Benim ağacım diyorsun
Kaç gün, kaç ay, kaç mevsim geçti
Kaçıncı yaprağını vermiştir?
Belki kurumuştur
Belki unutmak için beni
Kesmiştir, söküp atmıştır diye geçiyor içinden
Saklamak için gözyaşlarını
Kara gözlüklerini takıyorsun...

Dönüş yolundasın.
Pencereni gören sokak lambasına yaslandın.
Demedim ama diyorsun
Desem..
Seni bekleyecek kadar sevdim...
İnansa
Günün bir vakti saatinde
Geliverse
İşte geldim dese
Ne yaparım diye geçiyor içinden
Ne yaparım?
Ve
Küçük zarif ayaklarınla
Karşı kaldırıma geçip
Pencerenden sokağa bakıyorsun...