Kuşlar Özgür Olmalı (2)

Günlerce uğraşarak
Telden bir kafes yaptım.
Balkonun köşesine
Çiviyle
Onu çaktım.
Süsledim her yanını;
Telleri sıra sıra,
Çıtaları rengarenk.
Bir kuş olsa, diyordum
Girerdi sevinerek.
Dolaştım bahçeleri,
Kırları arşınladım;
Sonunda, zor da olsa
Kuşumu yakaladım.
Kuşumu seve seve
Koşarak geldim eve.
Zavallı anlamadan
Tıkıverdim kafese.
Minik kuşum
Öt, dedim;
Karga gibi ses verdi!
Açıverdim kafesi,
Sesine ahenk geldi.
Düşündüm, niçin diye?
Çözemedim bir türlü...
Derken kafese daldım;
Nefes nefese kaldım!
Ellerim titriyordu,
Kararmıştı gözlerim!
Haykırdım var gücümle;
Duyulmadı sözlerim!
Başımın çaresine
Yine ben bakmalıydım.
Tutsaklık ölüm imiş,
Buradan çıkmalıydım!
Toplayıp tüm gücümü,
Dayanınca kapıya,
Sanki bir mucizeyle
Fırladım dışarıya!
Çekiçle, parça parça
Kafesi parçaladım!

Kuşlar özgür olmalı,
Şimdi iyice anladım.

03.02.1988 Karacabey