Kutup Çizgisi Aşıkları

Gizli bir odanın,kayıp anahtarı sendin,
Hayat damarlarımdan biri de nefesin,
Peri masallarına inanma sebebim ise,
Sadece mercan gözlerin...
Beni çıplak ayakla,ateşlerde yürütende,
O zehir zemberek sözlerin...

İşte ben bütün bu güzellikler yüzünden,
Bana yaşattığın yıkımlara da rağmen,
Gel/demiştim sana...
Gel biz kutup çizgisi aşıkları olalım.

Bunu isteme sebebim ise bir tek şuydu,
Bu diyarda her gece,yeniden batan güneş,
Orada altı ay bıkmadan,semada dururdu.

Lakin ben yanıldım,bir yalana aldandım,
Sen beni,buhranlara fırlatıp attığında,
Ben yalnız başıma,çekip gittim oraya.

Fakat dedim ya,yanıldım/olmadı sensiz,
Değil güneşin batmaması...
Bir gün çıkıp,gülümsemedi bile...
En sonunda anladım/Meğer çıkmazmış,
Sen yanımda yoksun/ben birim diye.

Ardından ağladım/güneşsiz kör karanlıkta,
Çiğ damlalarım,karıştı soğuğa,karıştı kara.