Kuyu

Dudağına dokunan bir çift dua da ben olsaydım,
Ellerini açıp göğü arşınladığın.

Kirpiğinden süzülen süslü cesedin adı ne?

Bana hiç duymadığım bir masalı ezberlet,
Ve dilime sür mucizelerini,
Suskunluğum kadının olsun,
Dilediğin gibi dönsün eteklerimde telaşların.

Ben dilendim!
Jilet kesiği bir gecenin içinde yankılanan sesim şahittir,
Sancılarım,
Ve lâl kesilen birkaç adamın dudağından dökülen yokluktum,
Yoksunluktum.
Kirpik uçlarındaydım ağladıklarında,
İstedikleri tek şey dudaklarında uyumamdı.

/Uyumadım/

Kendi kimliğinden uzaklaşan kör bir kuyu benliğim,
Çırpındıkça uzaklaşıyorum gökten,
Yerle bir oluyor varlığım,
Yerim yanın,
Yalnızlığımın sızısıdır.

Varlığına dokunan bir düş de ben kalsaydım,
Dudağından dökülen her harfini öptüğüm.

Şili'den yükselen bir dua'nın kanatlarına tutundum,
Oysa yaşamak,
Küçük bir çocuğun süt kokan ağzıyla eş değerdeymiş,
Gün yüzüme küfrederken öğrendim,
Nefes almak yeniden sevmekti,
Esmer bir adamın dudaklarının arasına sıkışmak kadar zevkliydi.

Şimdi bu esmer kentin sokaklarının sessizliğine gömün beni,
Yeni bir din de,
Yeni bir dil de,
Yeniden uyanışımın bilmem kaçıncı doğum gününde,
Dipsiz bir kuyunun içine hapsedin beni.

.
.
.