Kuyu Sağırdı_Züleyha Kör

Karınca
Kalbinde temmuz
Ve toprak



İnce belli gölge çiçeği
ve üç buğday tanesi
Mor bulut

Ve sen


Hangisine benzesen

Bir kristalin sesine uyumlu

Geçip giderim gamzelerinden


Görmezsin
Duymazsın
Bir martının mavisinde çığlığım ben




Seni bir şiirimde imge imge

Lime lime seveceğim bir şiirimde

Gülüşün ustura mavi kan kızılı

Arşipel düş



Sen gelme




Bir yol çizilmiştir tortuya
Sesin zamanı çalan son şiir
Ama bekleyiş en uzak türküsü öznemin
İçinde içimi tutuşturan kör ateş

Üstünü örtmesem
Terkedilmiş bir güz kalırsın
Yangın sonrası kül
Senden çekilsem






Bir gidiş nedir bilirsin

Bir de bekleyiş
Dibe çöken ağır tortu

Ölü bir korsan ceseti

Ve rüzgar

Bütün yeşilini kırıp
Ağaçların


Ve kuşların göçme çağı



Beklemiyorum
Mazgallarını kapattım
Mor bir tapınağın
Başucumda kaldırdım yüzünü
Artık seni okumadan Yatacağım
Ve sonra geceyi yakacağım





Eksik bir cümleyim
Yarım bir tümce
Bölünmüş ütopya



Bakığım yerde değilsin
Geldiğim hiç bir yerde bütün
Dokunduğum her yerde yarım




Sen gelme




Bütün kapılarda parmak izin
Her pencerede yüzün
Ve Her gecede hüzün olsun





Ve yemin olsun
Artık aynaları
Soluğunla silmeyeceğim


Ve her akşam ölmeyeceğim

Teninde gezinen örümcek ihtimal
Ya da et otbur zaman leşi
Çürümeyeceğim bir larvanın kanında


Anladım Aragon
Ölmek daha kolaydır sevmekten




İşte bu yüzden
Hiç bir canlı anlamıyor
Bir Züleyha düştü içime
Kırk tanrı çıkaramıyor...