Kuzinesi Tütmeyen Sofalarda

Kanatır hücrelerimi haziran
Doğumundur, ölümündür
Varlığını kutladığım günlerde
Yokluğuna bitişimdir
Varlığım, koruyanım neredesin
Sahipsizim.

Gittin ya bir haziran
Haziran bana hazan
Bilmem yıllardan ne, hangi gündü,
Zamanı bir yerlerde takvimden kopardın
İçimden kocaman bir can parçası söküp aldın
Beni sensiz bıraktın
Beni yalnız bıraktın
Dünya samanlık, ben kayıp iğne
Yetmiş iki milyon sarsa şimdi şevkatle
Şevkatsizim...

Senin kolların başka güçlüydü
Sıcağın büyülü
Derler ki, el pençe divan dururlarmış karşında
Granadayı çektiğinde Maksimin kapısına
İnanaman!
Öylesi sabırlı, öyle ılımandın alınca beni bağrına
Sibirya soğuğundan çıkıp gelsem kapına
Isınırdım
Kuzinesi tütmeyen sofalarda.
Kanım çekilir şimdi soğuklarda
Mevsimsizim...

Koca çınarım
Üzerinde büyüdüğüm toprağım
Yorgunluğum, umutsuzluğum,mutsuzluğum kaybolurdu gölgende
Kökümden, yaprağıma sığınırdım sana
Ben;
Bahçenin tek gelinciği
Kırağı vurur yokluğunda
Nasıl koyup gittin beni
Gölgesizim...


Kahramanım...
Kıyamazdın sen bir damla çocuk yaşına
Elin kolun dolu bayramlarda
Eksiğini yamarken yetimlerin
Bayramlarımı da götürdün oldu mu ya
Şimdi ben de yetimim.
Onulmaz, dikiş tutmaz sökükler bıraktın bana
Bak; yine haziran
Bak; yine babalar günü
Neredesin
Babasızım...