Kuzinesi Tütmeyen Sofalarda
Kanatır hücrelerimi haziran
Doğumundur, ölümündür
Varlığını kutladığım günlerde
Yokluğuna bitişimdir
Varlığım, koruyanım neredesin
Sahipsizim.
Gittin ya bir haziran
Haziran bana hazan
Bilmem yıllardan ne, hangi gündü,
Zamanı bir yerlerde takvimden kopardın
İçimden kocaman bir can parçası söküp aldın
Beni sensiz bıraktın
Beni yalnız bıraktın
Dünya samanlık, ben kayıp iğne
Yetmiş iki milyon sarsa şimdi şevkatle
Şevkatsizim...
Senin kolların başka güçlüydü
Sıcağın büyülü
Derler ki, el pençe divan dururlarmış karşında
Granadayı çektiğinde Maksimin kapısına
İnanaman!
Öylesi sabırlı, öyle ılımandın alınca beni bağrına
Sibirya soğuğundan çıkıp gelsem kapına
Isınırdım
Kuzinesi tütmeyen sofalarda.
Kanım çekilir şimdi soğuklarda
Mevsimsizim...
Koca çınarım
Üzerinde büyüdüğüm toprağım
Yorgunluğum, umutsuzluğum,mutsuzluğum kaybolurdu gölgende
Kökümden, yaprağıma sığınırdım sana
Ben;
Bahçenin tek gelinciği
Kırağı vurur yokluğunda
Nasıl koyup gittin beni
Gölgesizim...
Kahramanım...
Kıyamazdın sen bir damla çocuk yaşına
Elin kolun dolu bayramlarda
Eksiğini yamarken yetimlerin
Bayramlarımı da götürdün oldu mu ya
Şimdi ben de yetimim.
Onulmaz, dikiş tutmaz sökükler bıraktın bana
Bak; yine haziran
Bak; yine babalar günü
Neredesin
Babasızım...
Öp benliğimden baba Adın hala işliyor beni...
Küçüktüm, herkes baba diye seslendiğinde ben bakardım. Babam geliyor ben eve gitmeliyim derdi çocuklar hep!
Neden diye ssorardım hep kendime. Baba gelince neden eve gidilirdi ki?
Benim niye babam yoktu?
Yıllar yılları kovaladı ve bir gün ben de baba oldum.
Baktım ki hala babam işliyor benliğimi...
Hala baba diyen çocukların sesi kulağımda.
Ben sensiz değilim baba, sensiz değilim...
Zeynep ; senin kaleminden tüm babalara selam olsun...
burada olmak.. tüm bu paylaşımlarımız.. biz... güzeliz...
çok güzel bir şiirdi yine sizden okuduğum... yanında çok güzel bir yorumdu yine Kardelen'den...
iyi ki varsınız...
kutlarım tüm yüreğimle...
Sen kalemi içine batırıp mürekkebi iç seslerin yaptığında büyük bir aşk buluyorum ben sayfanda..Neye,kime,niyesine bakmadan o sımsıcak,gün gibi aydınlık aşkına tanıklık ediyorum..Bugünde gününe istinaden çocuklukla harmanlanmış babaya atıf tezahür etmiş sayfana.. Başım gözüm üstüne bu duruluk..Teşekkür ederim.
Gölgeler hep ardına düşmez derdi biri.. Önümüzde devinen,devleşen yegane gölge addederiz çoğumuz babamızı..Emeklemekten ilk adıma avucumdan tutup,bana hep destek olacağını gösteren babamdı,hani derler ya kız çocukları babasını daha çok sever diye,bende bu kategoriye dahilim..Küçükken ne nedir çok merak ederdim,sürekli birşeyler sorma,öğrenme telaşıma en güvenilir kaynaktı babam..Herşeyi yapmaya muktedir görürdüm O'nu,sanki düşsem hiç kanamayacaktı dizlerim,babamdan kaynaklı bir torpilim vardı hayata..Düştüm,çok defa kanadı dizlerim üstelik ama ağlamaya utanırdım,O'nun söylediklerini heba edecekmişim,öğretilerinden feragat edecekmişim gibi gelirdi bana hep.Hala da düşsem,sıyrıklar ilişse de zihnime,içime garip bir utanç kaplıyor benliğimi.Sanki babam ayıplayacak beni.Gözümde benden,benzerlerinden üç beş gömlek üstün gelirdi işte bana,çocukluk.. Şanslıyım ki bugün babama sarılarak geçirdim bir babalar gününü daha,bunun uzun bir zaman bu şekilde sürmesini dileyerek.. Herşeye rağmen benim güneşe doygun bir gölgem var,ve ardıma düşüp beni takip etmektense önüme düşüp bana kılavuz olmayı biliyor.. En azından sıyrıklar dizimi yadırgayana kadar gölgemi kaybetmek istemiyorum..
😙😙😙😕😕😥😥😥 Baba sevgisi bu kadar içten, bu kadar akıcı anlatılabilirdi... Duyugular öylesi çoşkun akmış ki gönülden, çağlarca... Kutluyorum.
Şiirinize tebriklerim gönülden. Gün eksilmesin pencerenizden.
Sevgiler, saygılar. çetrefil.