Lâl Ninnim

ßilmediğim bu şehirde daha kaç gece gündüzü bekleyeceğim?
Daha kaç gece yada daha kaç sabaha küseceğim...
Yüzler yabancı, gözler yalancı...
Yoruyor beni bu silüetler...
Daha kaç kere bu riyalara bakıp kalacağım...
Özlediğim kıyılara vuruyor çığlıklarım
Köpük köpük feryatlarımı martılar alıyor akşam sefalarına
Asmalarda bir tebessüm fısıltısı
Göğsümde bu şehre isyanlarım filizleniyor...
Gözlerime düşürdüğüm yıldızlar
Eskisi gibi canımı yakmıyor
ßelkide körleştim...
Kırlangıçlar göç ediyor yakamozlarımda
Sen ise duymuyorsun beni....
ßelkide lâl oldum...

Özlemlere yasladığım başımı kaldıramıyorum artık
Kuytularında ağladığım gecelerim güneşi beklemiyor...
Ocakta bir fincanlık pişirdiğim yüreğim kabarmıyor artık
Demlerim almıyor
Sızı değirmenlerim dönmüyor artık...
Yudumladığım çay bile toprak kokmuyor
Duvarlar eskisi gibi şarkı söylemiyor
Kipriklerim artık tuzgölünü beslemiyor...
ßelkide soluk almıyorum artık...

Herşey saçma geliyor
Gördüğüm tebessümler bile yavan
ßelkide bu şehir alıyor beni benden
ßelkide ...
Senli özlemimden saklanmaya çalışırken
Kendimi şehit ediyorum...

Susmak istedikçe notalar haykırıyor yüreğimi
Konuşmak istedikçe kelimeler vuruyor beynimi
Nereye gözlerimi çevirsem
Çaresizliğimin siyah beyaz tuali
Tek söyleyebildiğim
Gelde artık kurtar beni....