Leylak Düşümleri...

Neydik biz...
Zamanın koynunda akrep
Yelkovanla sarmaşık
Uçsuz hayallerle karma telaşlar mı?
Yoksa
Mutsuz gün düşümlerinde
Yalancı tebessüm ahizeleri mi?
Ya da albenisi zikrinde ayaz vurmuş yasaklar mı?









Yıldızlar kaydıkça zifire
Akıttıkça renkleri
Düş/ünce ince sızı kalpte
Yok oluşun sızısı başlar namlusunda kahpe dünyanın
Tek kurşunda can verir can, canan...









Zikrimde rüzgâr esimi gün boğumunda duayla
İl'den il'e bir türkü...
Zamansız Düşünürken,
Dağlarım yağmurlu
Hüzünlü leylaklarım
Solunca lilalarım
Susar sessizliğim astarsız kalır çıplak yanlarım...










Hiçe değmeden inceden ezgi
Yola koyulur düşünce
Hangi koylarda ısınır öksüzlüğüm
Hangi var sağanağımda damla...
Susma vakti ecelsiz/ce güne
Yoktan öte... İçten içe
Dilden dile düğümle...
Tükenişte hoş seda...









Geçer mi peki!
Geçer mi söyle!!
Avuntu meskeninde giz olunca
Darağacı acı sözlüğünde durunca
Ne yıldız kalır gökte
Ne Güneş ısıtır öğlende
Sadece tuz buz oluş ışık hızından öte...










Adımlarsın yalpalanmış şosesinde ömrünü
Lekesiz güne mi yürünür bilmem,
Aklın ucu zalim yol dönümünde
Dil isyan ininde
Üşüyorum leylak düşümlerinde...










__Yalın ayak durağımda
Yol yorgunu yüreğin hızmasından
Türkü düşümlerinden haberin var mı yar...__









Susku diz boyu tende
Türkü gözlerimde son bulur
Bir nihavent başlar demlice
Akar oluk oluk sevilerime
Damarlarım yanık tümden
Sızlandıkça ezgi, uçsuz bucaksız dizelerim...
Koşar adımlar mısralarda
Ve,
Düşürür nemruttan, şahin gözlerinde hançer yarası
Ölgün bakmış hecede sızılı...









Sustukça,
Döngü içsel iz düşümlerinde
Sürgün esintisinde akıl...
Hak getire gülüm hak getire derince...










Ah söylensin şimdi
Nihavent tınıları
Alaturka fasıldan...
Fısılda yüreğim sessizce...
kalem sussun derince...






?kimseye etmem şikâyet ağlarım ben halime
Titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime...?