Leyle

ben ki ızdırabımın diline zincir vuranı
beynimin doğuramadığı
günahkâr bir gebelikte
taşıyorum kirpiklerimden
taşıra taşıra

tapındığım şu yerdeki dört duvar
tek kişilik ayinlerimin
sancılı şahidi

eşkıya düşler tepeleme yığın yanıbaşıma
suskunluğum
gövdeme çeper
kelebek ömrü kadar ziyan sevdam
söz dinlemez yüreğimin surlarını yıkıyor
teker teker

sonu tamamlanamaz sözcüklere saklı bitişler
zemheri zamana teslim ediyor yorgun bedenimi

ve her şeye rağmen
düşlerimi kovalıyorum
ruhumun arsızlığıyla gizlice
parmağımı göğe kaldırıp
bulutlara çizik atmak istiyorum sessizce
güneşi avuçlayıp
avuçlarıma al bulaştırmak haince
ama yine de yılmadan
kavi sıkmak sinsice

aklımın büyütemediği
ezber bozduğum ne varsa
kovup sövüp
izmarite boğuyorum yine bu gece
uçurduğum halkaları dudaklarımdan süzülen nefesimle
tavana çakıp gülümsüyorum delice