Leyleğin Gidişi

Zamansız gelen bir leylekti hatırladığım.

Ya da ben öyle zannetmiştim,
Çok erken geldi diye.

Günlerce döndü durdu köyümün gökyüzünde.

Birdi,
İki oldular.
Kanat kanata verip,
Semada raksın terennümü ile,
Günlerce döndüler, döndüler.

Bir yere konmadılar.

Şimdi düşünüyorum da;
Konamadılar,
Konamamışlar.

Gökyüzü hüzne bürünmüştü,
Yaşlı dedemin çektiği ahh gibi.

Ve;
Leylekler konamadan gitti.

-Bak gördün mü,
-Kestiler o ulu serviyi,
-Yıktılar, eski diye minareyi.

-Bekleyin,
-Çok görürsünüz leyleği.

-Evini barkını yılan götüresiceler.

Böyle kızmıştı dedem,
Leyleğin neden gittiğini anlatarak.

Bir daha leylek göremedim köyümde.

Muştunun takırtısı gelmedi bir daha,
Semalardan.

Ama,
Köylü çok çekti ve çekiyor
Yılanlardan.

Yazık;
Daha çok çekecek bu dünya,
Tabiatın dengesini bozanlardan.....