Leylim
Bütün günahkârlığıyla
Teninde tenim duruyor
Kutsal bir mabede giripte
Arındırmalısın kendini benden
Katılıp Hint fakirlerine
Ganj nehrinde yıkamalısın kendini
Vaftiz et ruhunu
Soy beni kendinden
Sen leylim
Bütün sözcüklerini kutsal kıldığım
Hayranlığım ahmaklığım
Jilet çiğneyen dudaklarında ipotekli
Dilenci sevişmelerde arda kalmışlığım
Öp beni leylim
Kanasın kabuk bağlamış yanlarım
Beni kendinde ara leylim
Ömrüm delinmiş düşmüş çocukluğum
Üstümde arama bulamazsın geçmişimi
Bir hipnozcuda almalısın
Geçmişimin eski yanlarını
Beni bir yatılı okulun
Soğuk ranzasında bulacaksın
Yahut bir inşaatın ayaz köşesinde
Duvarlara çivilemişim hayatımı
Yine de soğuk
Tenimde üşüyen bir ayaz
Gözlerim kapı eşiğine zimmetli
Tenim teninde duruyor
Gömlek değiştiren yılan misali
Soy kendini
Göreceksin ki
Seni örtünmüşüm
Leylim
Dışarıda kuru bir yalnızlık
Yadigâr bir hırka gibi
Bana sardır tenini
Yoksa bu aşk sefili havalarda
Üşüteceksin kendini
Şiiri çok seven ve bu yolda emeğini gücünü sonuna kadar harcayan bir şiir emekçisi Metin...
İlk şiirlerinden bu yana o kadar çok yol kat ettiki ve o kadar çok eleştiriye göğüs gerdiki😎
Sonunda şiir onu yüreğine bastı👍
Kutlarım güne düşen bu güzel şiiri...
👑
Bu yüreğe de günün incisi yakışırdı zaten 😊
Kutluyorum günün incisi güzel şiiri...👍
Şiirden anlıyoruz ki seven adam sevdiceğine hem libas hem ruh olmuş yahut olma çabasına soyunmuş
ve bir ayrılık çalacaksa kapılarını o ayrılıkta üşünecek bir ayazın sözü olmuş.
Şiir hem iskelet hem muhteva olarak çok başarılıydı.
Hele böylesine çağdaş bir anlatımı Leylim sözcüğüyle donatmak bambaşka bir hava vermiş.
Tebrik ediyorum efendim emeklerinize sağlık.
Y i n e d e soğuk Tenimde üşü/yen bir ayaz Gözlerim kapı eşiğine zimmetli
şiirde kesif bir sorgulama aslında,
hayatı paha biçilmez kılan ,satırlara düşüren üstü kalsın yapan bu biçimin sonuşlarıdır aslında şiir daha uzun olabilirdi,
keyifle okudum
sevgiyle kalın...