Madalyon

sana dilsiz,dudaksız sözler söyleyeceğim
bütün kulaklardan gizli sırlardan bahsedeceğim
bu sözleri sana,herkesin içinde söyleyeceğim
ama senden başka kimse duymayacak
kimse anlamayacak...

rûmi


/bir yüzü/

dokunsan camlar kırılır
her geçişinde kendinden
benden gitmek kadar olur aşk
içinde ki isyanın çığlığı büyür
çürümeden az evvel
ruh çekilir kendi köşesine
beden sahip olmazken
kalp
gölgede kalır hep

kırılgan bir nefestir ayrılık
sen aldıkça
tamamlar kendini hayat
terkedilmiş gözlerinden
işbirlikçi yaşlar dönüşür göle
oysa bir taş atsam
kaç tane benden uzar gider ki kaderine

ikinci elden sözlerin
kayıp özlemler atlasında
elvedayla başlar meydan muharebesi
tek savaşçısı olunca
mümkün değildi seninle aşk
imkânken bu dünya da

aynalara doğru bakan bir geçmişin madalyonu
hükmün bakmakla sınırlı

/son yüzü/

iflah benden yana akışkan bir damar
kınından çıkan uzaklıklar
su yüzü görmemiş ayaklarımda yakınlaşırken
isimsiz bir intihar
göründüğü ilk yerde sözüme tetik düşürecek
kirpiğime sürülen namlu
seni yine es geçecek
estikçe korkunun
sıcak ve koyu bakışları

bazı sonlar derinleştirir insanı
dipsiz bir uzantının çıkış noktası kadardır her şey
kolay olmaz zamanı eletmek belleğe
en iyisi unutarak çoğalmaktır
bir fiil gibi çekilince kendine
aşk bana önce rengini verdi yolculuğun
kanatan öpüşünle geçti uçuk

fikrim yazıldıkça geceden koynuna
acılarım da çeviriyor yüzünü benden yana
ne çok itilmişliğimiz vardı
mümkünken benimle aşk
imkân değildi bu dünya da

aynalara doğru bakan bir geleceğin madalyonu
hükmüm yaşamakla sınırlı

alicengizoyunu
(...göğsünün üzerinde durdukça,hangi yönü gösterdiği önemli değil...yeter ki sen nefes al...)