Madenlere Ölüm Erken Mi İner

Ekmek, taştan çıkarılır Zonguldak'ta
Soma' da, Ermenek'de Şirvan' da
Ekmek, yerin yüzlerce metre altında
Ekmek artık aslanın bağırsağında...
Her gün doğumu gizli bir vedadır madenciye
Her eve dönüş bin şükürdür aslında...



Ben senin
Kömür karası gözlerini sevmiştim
Güven doluydu, içi gülerdi...
Yarasıyla, beresiyle
Kazmayı tutan güçlü ellerini
O kapkara kömüre inat
O taş kalplilere inat
Bembeyaz, tertemiz kalan
Yumuşacık, sevgi dolu yüreğini...



Nefesimdin, canımdın
Damarlarımda dolaşan kanımdın
Erim, her şeyim, can yoldaşımdın...
Söndü ya lambandaki ışık
Tüpündeki oksijen bitti ya
Ben de o an tükendim aslında
Ölü bir bedeni sürüklüyor ruhum artık
Ardından yaşadığımı sanma...



Sırf senin için Canözüm
Karnımdaki altı aylık bebemiz için
Seni oğlumuza anlatabilmek
Baban mertti, yiğitti
Çalışkandı dürüsttü diyebilmek
Adını oğlumuza verebilmek
Seni, onda yeniden yaşatabilmek içindir
Yaşama direnişim


Dudaklarımda, kaderin böylesine isyan
Yüreğime kök salmış ölümsüz sevdan


Rahat uyu d o y a m a d ı ğ ı m...
Hani içimdeki şu minik can var ya
Bir parçası sen olan
İşte o yüzden tuz bastım acıma
Yokluğuna alışmak çok zor
Çok zor inan



Bilirim:
"Her ölüm erkendir" derler
Madenlere daha erken mi iner ölümler
Söylesene Can...