Mavi Pencerem

bir bir karası silinir camların
anlamsız yüzünde yorulur
uykusuz gecem

sere serpe çizgileri dökülür
avuçlarıma
dağınık saçaklarında hüzün
ağlar kanaviçe işlemeli perdem

kurumuş portakal dallarına konar
birkaç minik serçe
ve
binlerce sitem

usulca girer yalnız odama
mahcup açan güz güllerinin
bir demet gülücüğü
yeniden umuda yelken açar

mavi pencerem





25 Eylül 2005 Arageriş/Tirebolu