Maziye Gömüldüm

Bu gün şöyle bir maziye daldım
Elim Şakaklarım da kala kaldım
Yürüdü gözyaşlarım tutamadım
Aktıkça; ruhum yıkandı kanamadım



Ne günlerdi ne güzel doslarım vardı
Her kalem farklı güzel yazardı
Harikaydı ömürümün baharıydı
Sevgiden güller derip şiirlerle
Gönül sayfasına buketler bırakırdık





İlhamımız çok kuvvetliydi
Her yürek bir cengaverdi
Talihsizlik bir gün; Kalemim kırıldı
Edebiyat adına en büyük haksızlık yapıldı
Dostum dediklerim, hepsi birden
Topluca infaz sancağında kararlıydı




Dostlardan gelir mi cefa
Arama vefa,bulursun cefa
Daldığım mazimden bir daha çıkamadım
Tek sadık doslarım, göz yaşlarımmış anladım