Meçhul Sevgilim

Hasretini prangaladım yüreğime düğümledim
Gözlerime sor onlar anlatır seni nasıl özlediğimi,
Sevda sevenindir be gülüm benim sevdiğimse sensin
Gecelerin karanlıklarını unutturansın bana
Artık hep rüyalarımda sen varsın

Sensizliğimin en derin sessizliğini yaşıyorum
Balıkçıların ağlarına takılan deniz yıldızlarının sessizliği misali
Martıların hoyratça kanat çırpışlarıyla son buluyor suskunluğum
Kimseler duymasın diye saklıyorum sana ait sevgi sözcüklerimi
Uykusuz gözlerime çivilerken hayalini
Her gecemin rüyalarına bahar çiçekleri gibi açıyorsun

Nedir bu suskunluğun nedenini bir türlü çözemediğim
Eskimiş takvim sayfalarında kalan bilmece gibisin
Akşam saatlerinin hüznü çökerken başlar sol yanım acımaya
Sanki sonu olmayan bir yolun yolcusuyum
Sürgünlerde geçmeden senli zamanı yaşasa diyorum şu ömrüm

Hergün bir adım daha yaklaşıyorum senli günlerime
Nerelerdesin hangi bilinmezlerdesin adını meçhule yazdığım
Bahar rüzgarları saçlarımın kokusunu sana ulaştırırken
Yeniden doğuyorum gönlüm sana bağlandıkça sevdiğim

Zifiri karanlığın anlaşılmaz sessizliğine karışır giderim
Seni yazan kalemim harlı ateşinle yanar tutuşur
Söyleyeceğim tüm sözcüklerim çaresizce dökülür kağıda
Nisan yağmurları gibi dolarsın sevgiye hasret gönlüme
Sevgisini yüreğime kazıdığım canımda can bildiğim
Sen meçhul sevgilim