Mektup....

I.
bu şiirin sahibi değilsin sen;
ve hiçbir kelimede arama yorumsuz kimliğini,
ismine imgeler dökülemeyecek bir hiçliktesin...
ki hatan buydu aslında...
haksız önemseyişlerle taçlandırmak benliğini...




II.
ne demişti şair?
olmak ya da olmamak...
işte bütün mesele bu...
evet işte sorun da buydu tam olarak...
bir kavganın ortasında,
gözden düşmüş hayaletler içerisinde,
kapışılan onur,erdem ve faziletin gölgesinde,
ete kemiğe bürünmek suretiyle
bir kimlik araman...
yapamadın...
mağlubiyetini kabul et kendini tanrı sanan zavallı fani!
Sen tutunamayandın...




III.
bu şiiri sana yazmadım anlasana...
herkes hak ettiğini yaşıyordu dünyada
ve tam olarak buydu,
bu olmalıydı payına düşen...
biraz tebessüm,
çokça hüzün...
her hata taçlandırılmalıydı bir acıyla
ve sen tacını takıp
emirler savurmalıydın gözyaşından vücud bulmuş kölelerine....
muğlak otonom cumhuriyetinde...




IV.
ben yokum artık,
yapayalnızsın geriye kalan ömür çizginde...
kirletilmiş ruhunun belki de tek saf tarafıydım,
anlamadın...
ben sendim,
ve hep biraz ben olabilmeni umut ettim
dönüşlerini bekledim son kez mendil salladığım o yalnız rıhtımda...
gelmedin....
Bu son senin münferit tercihindi...
Kendi kendini yok ettin...




V.
ben bu şiiri sana yazmadım anla!
doğar mısın küllerinden yeniden bilmiyorum...
ama hala ümit ediyorum...
arınabilirsen üzerine yapışmış o pas lekesinden,
ve kazanabilirsen yitirdiğin umudu geri,
bekliyor olacağım bıraktığın yerde seni...
şimdilik hoşça kal güzel kadın!
hoşça kal AYŞE...
iyi bak düşlerine...
ve öp benim için çocukluğunun gözlerinden...
sun dizelerimi onun saflık denizi perçemine...
sol yanından sevgilerle...

(A-Y)


20/09/2008