Mektuplaştı Tüm Yaralarım Sofia

Sana
ben varmış,
sen yokmuşla başlayan masallar anlatamam Sofia
çünkü sözleriyle değil
gözleriyle konuşanların hikayesi bu.
Bakma içimin uçurumlarına
alışkın değilim boğulmalara
kanarım...

Hani, ''biz seninle ikimiz
çok güzel bir şiiriz'' demiştin ya
değildik Sofia,
keşke birazcıkta olsa içimi okusaydın.
Sesleri yıldızlara çarparken kuşların
yokluğun eksilmedi penceremden
mektuplaştı tüm yaralarım/

Mevsimlerden yaz'dım Sofia,
mevsimlerce sana yazıldım...

Denizler de yorulur çırpınmaktan Sofia
yorgunum, yoruldum.
Her sabah gökyüzüne baktım defalarca
yoktun, eksikti hep günaydınım/

Tut ki özledim en çöl yanımla
tut ki anlamsızdı yalnızlığım...

Hangi şehre baksam
coğrafyası yoktu gidişinin
ve sen hep
eksik sayfasıydın hayatımın.
Öyle yitiksin ki
öylesine mağrur
öylece yarım/

Bugün günlerden kor'um Sofia
bugün, ağustosu yakar her bir har'ım...

Sen Sofia
dünyamın yarısı, gönlümün yarasıyken
söyle, yaşlanabilir misin göğsümde
alır mısın gözlerinin rengini umudumdan
sahi,
düşlerimin ellerinden tutar mısın.?