Meleklere Seni Ismarladım

Yine gecenin kollarında
Sensizliğe ağlıyorum
Seni anlatıyorum karanlığa;
Gözlerin siyahlığını,
Saçlarının parlaklığını,
Gülen yüzünü...
Kısaca güzelliğini.

Sevdiğimi söylüyorum duvarlara
Sensiz yapamadığımı
Yokluğunda delirdiğimi,
Çıldırdığımı,
?'Çok özlüyorum diyorum'' duvara
Karşımda susuyor.

Boş yatağıma soruyorum
Bir zamanlar benimle olmak isteyen yar
Şimdi nerede?
Yatağım soğuk
Ben üşüyorum...

Şu kalabalık şehirde
En son bir Yaratan'a sığınıyorum
Aslında çalacağım ilk kapı, biliyorum
Avuçlarıma dökülen dualarımda
Bir seni diliyorum Tanrı'dan
?'Duy eyy sesimi Rab'bim
O kulunu çok seviyorum
O kulunu çok özlüyorum.''

Bir ışık doğuyor odama
Bir melek iniyor yanıma
Sonra bir melek daha
Arkasından bir melek daha derken
Etrafımı melekler sarıyor
Her birinin elinde mutluluk gülleri
Ve gözleri nemli nemli
Sanki ağlıyorlar
-Melekler hiç ağlar mı
Gözlerime inanamıyorum.-
Bir melek sokuluyor yanıma
Önce göz yaşlarımı siliyor
Sonra başımı okşuyor.
?'Çok mu istiyorsun onu'' diyor
Dilim tutuluyor
Titriyorum...
Başım önümde
Kafa sallıyorum.
Elinde ki gülü uzatıyor melek
?'Al bu gülü
İyi bak
Yarın sevdiğini getireceğiz
Bunu ona ver
Mutluluk sizinle olsun.''


Elimde bir gül
Kayboluveriyor biranda melek.
Sağıma bakıyorum boş
Soluma bakıyorum boş
Şaşırıyorum
Nereye gider bir anda o kadar melek!
Sonra anlıyorum
Yarın seni bana getirecekler
.
.
.



// Bu sabah erken kalktım,
Benim en mutlu günüm
Dün meleklere seni ısmarladım
Bügün seni bana getirecekler.//