Melya / Zimem Defteri

Küs kuşları yırtarken geceyi
Sisler ular şehrin kaldırımlarına

Gecenin kir vakti s/olur Melya...




Avuçlara saklanan yarın avuntularında
Bir bilinmeze yelken açar yürek
Çeşni an(ı)lara poyraz olur biteviye


Bir içimlik tanyeri sohbetlerine dalınca düş
Patika devinimlerinde sürek avı başlar
Ellerde bir tutam menekşe akısı
Bir yalnızlık tüttürülür ikindi alacalarında


Türkü arsızı
Ten yanı ağlaç düş yeşili görümlerine
Gölgeler yüzünü
Gülümser işmarına hayatın
G/ebelenir Melya...


Düş eskisi zamanlarda
Kırık bir sandalye ardı
Mavi ekoseli muşamba örtülere hasret
Dün ölgünü yağmur ardı gülüşlerinde
Gölge esinliklerine esir düşer ad


El bağlı sessiz acılar ordusuna
Sıra sancılar gülüşlü
Göz mapusları arz eder
Aşka kurmay nazendeler


Sırtında yılgın aba
Tan sürer Nemrut
Sırça köşklerine çekilir düşünler
Hasankeyf daha ölür son dirliğinde
Çeker örtüsünü Süphan arşa
Bir kadın d/ağlaşır Harran umarlarında
Dün y/arsız bulutlar gibi asude düşer
Duvar çöküntüsü hayaller çeküllenir


Gün aşımı gözlerde
Aşkın zimem defteri açılır

Yumar kirini Melya...